اقتصاد و رفاه عمومی

پیش شرط اصلی به منظور حصول به رفاه اجتماعی و عمومی رشد و توسعه اقتصادی   می باشد اما این امر به تنهایی منجر به گسترش رفاه عمومی نمی شود. زیرا در جامعه ای که سرمایه گذاری در عرصه رفاهی صورت نگرفته باشد تنها آن گروه هایی از رفاه لازم برخوردار میشوند که در رقابت اقتصادی، قابلیت بهتری در جذب امکانات داشته و از منابع بیشتری بهره میبرند. در مقابل گروه های ضعیف مانند بیکاران، بیماران، از کار افتادگان و سالمندان از رفاه عمومی برخوردار نخواهند بود. لذا از وظایف دولتها میباشد که بهره وری نیروی انسانی را ارتقا دهند تا امکان استفاده هر چه بیشتر آحاد جامعه از منابع فراهم و فرصتهای یکسان برای همه بوجود آید همچنین با گسترش بیمه های اجتماعی، بیمه بهداشت و درمان، بیمه بیکاری، افزایش حقوق بازنشستگان و خدمات آموزشی رایگان با کیفیت بالا برای اقشار آسیب پذیر امکانات رفاهی برای عموم مردم مهیا شود. بنابراین تنها در صورت ایجاد و گسترش یک نظام جامع رفاهی که بتواند توانمندی و امنیت شهروندان را تامین و تضمین نماید شرایط برای پیشرفت اقتصادی و ریشه کن شدن فقر فراهم می شود.