بار خدایا، اگر بخواهی بر ما ببخشی از سر فضل میبخشی،
و اگر بخواهی ما را به عذاب مبتلا کنی از سر عدل مبتلا میکنی، الهی به رسم احسان،
عفوت را نصیب ما کن، و به آئین چشم پوشی ما را از عذاب برهان،
که ما را طاقت عدل تو نیست، و بدون عفوت برای هیچ یک از ما آزادی میسر نیست،
ای بی نیازترین بی نیازها، اینک ما بندگان توایم بر درگاهت،
و من نیازمندترین نیازمندان به توام، پس تهیدستی ما را به توانگریت چاره کن،
و رشته امید ما را با منع کردن لطفت قطع مکن،
که اگر چنین کنی، کسی را که از رحمتت نیکبختی خواسته بدبخت کردهای،
و آن را که از فضلت عطا خواسته محروم نمودهای،
در این حال از پیشگاهت به سوی چه کسی رو کنیم؟ و از در رحمتت به کجا رویم؟
پاک و منزهی، ما از آن درماندگانیم که قبول دعای آنان را واجب کردهای،
و از آن گرفتارانیم که رفع گرفتاری را به ایشان وعده دادهای.
و شبیه ترین چیزها به خواسته تو، و سزاوارترین کار به بزرگواری تو،
رحمت آوردن بر کسی است که از تو رحمت خواهد،
و به فریاد رسیدن کسی است که به تو فریادرسی کرده،
پس بر زاری ما نزد خود رحمت آر،
و به خاطر اینکه خود را در پیشگاهت به خاک افکندهایم به فریادمان رس.
الهی، شیطان، ما را چون در نافرمانیت او را همراهی کردیم سرزنش میکند،
پس بر محمد و آلش درود فرست، و اکنون که شیطان را به خاطر تو واگذاشتیم
و از طرف او به سوی تو روی آوردیم وی را به سرزنش ما شاد مکن.
دعای 10 – در پناه بردن به خدا – صحیفه سجادیه