مهدی نصیری

بی نیازترین بی نیازها
نویسنده: مهدی نصیری(پنج شنبه 87/4/20 ساعت 1:12 عصر)

پناه بردن به خدا

بار خدایا، اگر بخواهی بر ما ببخشی از سر فضل میبخشی،

و اگر بخواهی ما را به عذاب مبتلا کنی از سر عدل مبتلا میکنی، الهی به رسم احسان،

عفوت را نصیب ما کن، و به آئین چشم پوشی ما را از عذاب برهان،

که ما را طاقت عدل تو نیست، و بدون عفوت برای هیچ یک از ما آزادی میسر نیست،

ای بی نیازترین بی نیازها، اینک ما بندگان توایم بر درگاهت،

و من نیازمندترین نیازمندان به توام، پس تهیدستی ما را به توانگریت چاره کن،

و رشته امید ما را با منع کردن لطفت قطع مکن،

که اگر چنین کنی، کسی را که از رحمتت نیکبختی خواسته بدبخت کرده‏ای،

و آن را که از فضلت عطا خواسته محروم نموده‏ای،

در این حال از پیشگاهت به سوی چه کسی رو کنیم؟ و از در رحمتت به کجا رویم؟

پاک و منزهی، ما از آن درماندگانیم که قبول دعای آنان را واجب کرده‏ای،

و از آن گرفتارانیم که رفع گرفتاری را به ایشان وعده داده‏ای.

و شبیه ترین چیزها به خواسته تو، و سزاوارترین کار به بزرگواری تو،

رحمت آوردن بر کسی است که از تو رحمت خواهد،

و به فریاد رسیدن کسی است که به تو فریادرسی کرده،

پس بر زاری ما نزد خود رحمت آر،

و به خاطر اینکه خود را در پیشگاهت به خاک افکنده‏ایم به فریادمان رس.

الهی، شیطان، ما را چون در نافرمانیت او را همراهی کردیم سرزنش میکند،

پس بر محمد و آلش درود فرست، و اکنون که شیطان را به خاطر تو واگذاشتیم

و از طرف او به سوی تو روی آوردیم وی را به سرزنش ما شاد مکن.

دعای 10 – در پناه بردن به خدا – صحیفه سجادیه

نظر بدهید( )

به کجا چنین شتابان ؟
نویسنده: مهدی نصیری(دوشنبه 87/4/17 ساعت 5:37 عصر)

مگر انسان، همان نطفه و خون نیم‏بند نیست؟ که خدا او را در تاریکیهای رحم
و غلافهای تو در تو، پدید آورد؟ تا به صورت جنین درآمد،
سپس کودکی شیرخوار شد، بزرگتر و بزرگترشده تا نوجوانی رسیده گردید،
سپس او را دلی فراگیر، و زبانی گویا، و چشمی بینا عطا فرمود
تا عبرتها را درک کند، و از بدیها بپرهیزد، و آنگاه که جوانی در حد کمال رسید،
بر پای خویش استوار ماند، گردنکشی آغاز کرد، و روی از خدا بگرداند،
و در بیراهه گام نهاد، در هواپرستی غرق شد، و برای به دست آوردن
لذتهای دنیا تلاش فراوان کرد، و سرمست شادمانی دنیا شد.

هرگز نمی‏پندارد مصیبتی پیش آید!
بر اساس تقوی فروتنی ندارد، ناگهان سرمست و مغرور در این آزمایش
چند روزه، مرگ او را می‏رباید، او را که در دل بدبختیها، اندکی زندگی نموده،
و آنچه را که از دست داده عوضی به دست نیاورده است، و آنچه از واجبات
را که ترک کرد، قضایش به جا نیاورده، که درد مرگ او را فرا گرفت،
روزها در حیرت و سرگردانی، و شبها با بیداری و نگرانی می‏گذارند.

عبرت از مرگ هر روز به سختی درد می‏کشد، و هر شب رنج و بیماری
به سراغش می‏رود، در میان برادری غمخوار، و پدری مهربان و ناله‏ کننده‏ای
بی‏طاقت و بر سینه کوبنده‏ای گریان افتاده است، اما او در حالت بیهوشی
و سکرات مرگ، و غم و اندوه بسیار، و ناله دردناک، و درد جان کندن،
با انتظاری رنج‏آور، دست به گریبان است،
پس از مرگ او را مایوس‏وار در کفن پیچانده، در حالی که تسلیم و آرام است،
برمی‏دارند، و بر تابوت می‏گذراند.

خسته و لاغر به سفر آخرت می‏رود، که فرزندان و برادران او را
بدوش کشیده تا سرمنزل غربت، آنجا که دیگر او را نمی‏بینند،
و آنجا که جایگاه وحشت است،
پیش می‏برند. اما هنگامی که تشییع‏کنندگان بروند و مصیبت‏زدگان باز گردند،
در گودال قبر نشانده، برای پرستش حیرت‏آور، و امتحان لغزش‏زا،
زمزمه غم‏آلود دارد.

و بزرگترین بلای آنجا، فرود آمدن در آتش سوزان دوزخ و برافروختگی
شعله‏ها و نعره‏های آتش است، که نه یک لحظه آرام گیرد تا استراحت کند،
و نه آرامشی وجود داد که از درد او بکاهد، و نه قدرتی که مانع کیفر او شود،
نه مرگی که او را از این همه ناراحتی برهاند، و نه خوابی که اندوهش
را برطرف سازد، در میان انواع مرگها و ساعتها مجازات گوناگون گرفتار است

به خدا پناه می‏بریم.

قسمتی از خطبه غراء – نهج البلاغه

نظر بدهید( )

7 - مقام هفتم - صبر
نویسنده: مهدی نصیری(یکشنبه 87/4/16 ساعت 9:44 صبح)

(7) میدان هفتم صبر است

« و ان تصبروا خیر لکم »

? صبر دارای سه رکن است :

ü بر بلا صابر بودن ، چنانکه می گوید « اصبروا »

ü از معصیت شکفتن ، چنانکه می گوید « و صابروا »

ü بر طاعت صبر کردن ، چنانکه می گوید « و رابطوا »

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا وَاتَّقُوا اللّهَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ